یادداشت|استاد انوار و وظیفه ما

حسن انصاری در یادداشتی به بهانه درگذشت زنده‌یاد عبدالله انوار این پرسش را مطرح می‌کند که وظیفه ما نسبت به اندیشمندانی چون این استاد ذو فنون چیست؟ - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، استاد عبدالله انوار، از پیشکسوتان حوزه نسخه‌شناسی و از اندیشمندان ذوفنون، روز 18 اسفندماه پس از تحمل یک دوره رنج بیماری، چشم از جهان فروبست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

انتشار خبر درگذشت این پژوهشگر، واکنش‌های بسیاری را در میان جامعه علمی و ادبی کشور به همراه داشت. حسن انصاری، پژوهشگر حوزه تاریخ اسلامِ مؤسسه مطالعات پیشرفته پرینستون و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، در یادداشتی که در صفحه شخصی خود منتشر کرده، به خدمات انوار به جامعه علمی و وظیفه ما نسبت به او نوشته است که در ادامه می‌خوانید:

 

استاد عبد الله انوار دار فانی را بعد از حدود 100 سال زندگی با برکت و پر تلاش وداع گفت. روحش شاد. بعد از درگذشت استاد؛ همچون درگذشت دیگر استادان و محققان برجسته در سالیان اخیر موجی از واکنش‌ها درگرفت و انبوهی از یادداشت‌ها در فضای مجازی از سوی اشخاص مختلف منتشر شد و از فقدان او و امثال او اظهار تأسف شد و اینکه همانند این نسل از استادان دیگر نخواهد آمد و ... این‌ها همه سخنانی است بجا و شایسته. اما بیاییم با خود یک لحظه اندیشه کنیم که ما اهالی قلم چه کرده‌ایم که بتوانیم جای آن نسل و آن استادان را پر کنیم و فقدان آنان را نه اگر به طور کامل بلکه تا اندازه قابل قبولی استدراک کنیم؟

من متأسفم که این را می‌گویم اما ما با اهل پژوهش و تحقیق و استادان متن‌شناس خود بد کرده‌ایم و بد می‌کنیم. وقتی پژوهشگران جوان ما با تمام وجود همه توان و امکانات خود را به مطالعه و تحقیق و تتبع و دقت در متون و نسخه‌های خطی قدمایی می‌گذرانند، همین جامعه دست به قلم فضای مجازی کمترین اعتنایی به آنان ندارند. چرا چنین نباشد در حالی که عادت کرده‌ایم تریبون‌ها را به آدم‌های پر سر و صدا بدهیم؛ لایک‌های مجازی را حواله آدم‌های متوسط‌نویس فضای مجازی کنیم؛ روزنامه‌ها و فضاهای مجلات روشنفکری خود را به تئوری‌پردازی‌های در بسیاری موارد مقلدانه و متأسفم که اضافه کنم متوهمانه اختصاص دهیم؛ دنبال هر کسی که حرف نو و ساختارشکنانه می‌زند و لو اینکه آن حرف نو هیچ پایه در واقعیت تاریخی و یا پشتوانه پذیرفته شده علمی و آکادمیک ندارد می‌رویم؛ اما کمترین اعتنایی به محققان و پژوهشگرانی نداریم که بی سر و صدا و بی‌هیچ ادعایی مشغول تحقیق و تتبع اند و آرام و بی صدا از متون یادداشت‌ها بر می گیرند و برای کوچک‌ترین سخنی که بر زبان و قلم می‌آورند و یا موضوعی علمی که با آن مواجه می‌شوند، ده‌ها و صدها سند و متن را زیر و رو می‌کنند و موشکافی می کنند.

اگر کسی تاکنون متنی ادبی و یا تاریخی و یا فلسفی را تصحیح و تحقیق نکرده باشد چه می‌داند که جستجو در نسخه‌های خطی و مقابله با نسخه‌های متعدد و تتبع در متون کهن و جستجو برای یافتن معنای درست یک اصطلاح و یا یک واژه علمی و یا پژوهش درباره تاریخ تحول یک اندیشه چقدر کار می برد و چه زحمت‌ها و چه تلاش‌ها که بایستنی است؟

چشم جهان‌بین: در رثای «سیدعبدالله انوار»

باری اگر ندانی که تلاش و همتت برای به سامان دادن این نوع کارها تا کجا باید دامنه بگیرد به جای پرداختن و توجه به کارهای اصیل دل به نوشته‌های کسانی می‌دهی که بر سفره همان محققان نشسته‌اند و از حاصل رنج آنان بهره‌ای ناقص برده‌اند و آنگاه با سر و صدای زیاد مطالب آنان را به صورت بریده و عموماً با تحریف و شتابزدگی در نتیجه‌گیری در فضای مجازی به اسم تئوری و نظریه و فلان و بهمان به خورد خلق‌الله می‌دهند.

باری در این فضاست که جای محقق و مقلد با هم اشتباه گرفته می‌شود و هر کس صدایش بلندتر است گمان می‌کند سخنش درست‌تر است. عده‌ای در همین فضاهای مجازی و فیسبوک‌ها و تلگرام‌های خود صبح تا شام در حال متلک انداختن و ایراد گرفتن در عرصه سیاست و اجتماع و اقتصاد و فرهنگند و دل خوش دارند که "نکته‌گویی"های فیسبوکی‌شان در چند سطر راه حل همه مشکلات را پیشنهاد می‌کند. اما اگر از هر کدامشان بپرسید تو خودت در این چند ماه اخیر چه کرده‌ای؟ چه کتابی یا مقاله ای نوشته‌ای؟ چه چیزی ترجمه کرده‌ای و یا متنی را تصحیح و تحقیق کرده‌ای، می‌بینید که دستشان خالی است.

تجلیل از مقام علمی دانشمندان و پژوهشگران و استادان ذو فنون و سختکوشی مانند استاد انوار بر همه واجب است. اما باید از خود در عین حال هر بار و در پی مرگ هر یک از این ستارگان علم و ادب و تحقیق و تتبع بپرسیم وظیفه ما در قبال جامعه و فرهنگ و تاریخ کشورمان چیست و چگونه می‌توانیم راه آن استادان را دنبال کنیم و چگونه می توانیم چراغ فضیلت را در این کشور روشن نگاه داریم و به نسل‌های بعدی منتقل کنیم؟

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: کتاب فضای مجازی وظیفه ما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۰۰۸۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یادداشت: کلوپ لج نکرد، صلاح درخشید

به گزارش "ورزش سه"، هرچند شانس قهرمانی لیورپول پیش از این بازی هم به‌شدت کم شده بود اما بازی با تاتنهام در آنفیلد، یک روز مهم در دوره کاری سرمربی آلمانی در لیورپول بود؛ روزی که بازیکنان لیورپول باید شخصیت تیم کلوپ را نشان می‌دادند. این یکی از سه بازی پایانی کلوپ به‌عنوان سرمربی لیورپول بود.

در نقطه مقابل تاتنهام با نتایج بسیار ضعیف اخیر خود و سه شکست پیاپی مقابل نیوکاسل، آرسنال و چلسی به این بازی رسیده بود؛ نتایجی که عملا شانس رسیدن تاتنهام به رتبه چهارم را به پایین‌ترین حد ممکن رسانده و حتی رتبه پنجمی این تیم را هم در خطر قرار داده بود.

مهم‌ترین نکته در ترکیب لیورپول این بود که محمد صلاح از ابتدا در کنار لوییس دیاز و کودی گاکپو بازی می‌کرد. به دنبال جدال لفظی این ستاره مصری با کلوپ پیش از تعویض در بازی قبلی، بسیاری از کارشناسان انتظار داشتند صلاح بار دیگر بیرون از ترکیب بماند اما کلوپ بار دیگر نشان داد که روش مدیریتی او، یک روش کلاسیک و قابل پیش‌بینی نیست.

از لحظه اعلام ترکیب لیورپول، سئوال اصلی این بود که «آیا صلاح در این بازی به اندازه کافی موثر و درخشان خواهد بود یا نه؟» سوالی که اگر با پاسخ منفی همراه می‌شد، عملا قدرت و هنر مدیریت کلوپ هم به دنبال از دست رفتن شانس قهرمانی لیگ، زیر سوال می‌رفت.

کلوپ در خط دفاع تغییری ایجاد نکرده بود اما در خط میانی دو تغییر نسبت به بازی قبلی داشت و از هاروی الیوت و الکسیس مک‌آلیستر در کنار واتارو اندو استفاده کرده بود.

آنگه پوستکوگلو هم تیمش را با سیستم ۳-۳-۴ به میدان فرستاد؛ پدرو پررو، کریستین رومرو، میکی فان‌درفن و بن دیویس در خط دفاع قرار گرفتند.

یس بیسوما، پپه سار و رودریگو بنتانکور سه هافبک میانی تاتنهام بودند و برنن جانسون و دژان کولوسفسکی هم در خط حمله در دو سمت سون هیونگ مین بازی می‌کردند. به این ترتیب تاتنهام هم چند تغییر در ترکیب داشت تا احتمال تکرار شکست‌های سنگین چند بازی اخیر کم شود.

نمایش فاجعه‌بار تاتنهام در نیمه اول
تاتنهام که در بازی با آرسنال مالکیت بالایی داشت و به‌رغم تسلط بر جریان بازی، روی ضربات ایستگاهی غافلگیر می‌شد، این‌بار هم در آنفیلد در همان نیمه اول برنامه‌اش کنترل جریان بازی براساس حفظ توپ و مالکیت بالای توپ بود، اما در عمل مشخص شد که کلوپ نه تنها مشکلی با این رویکرد پوستکوگلو ندارد، بلکه از این برنامه تاتنهام استفاده می‌کند، تا در انتقال از دفاع به حمله به این تیم ضربه بزند.

به این ترتیب تاتنهام در نیمه اول این بازی، یکی از ضعیف‌ترین عملکرد‌های فنی خود در فصل جاری را ثبت کرد.

لیورپول در همان ۱۰ دقیقه ابتدایی بازی با تصمیمات خوب گاکپو و صلاح و الیوت، ۳ ضربه در چهارچوب و یک ضربه به تیر دروازه داشت و در دقیقه ۱۶ هم روی با ضربه صلاح به گل اول رسید. صلاح در ادامه نیمه اول هم موثرترین بازیکن لیورپول در فاز حمله بود و روی گل رابرتسون اثر مستقیم داشت.

درحالی که مالکیت توپ در نیمه اول ۵۶ به ۴۴ درصد به سود تاتنهام بود، آماری شگفت‌انگیز در پایان این نیمه ثبت شد؛ ۱۴ شوت لیورپول و ۸ ضربه این تیم داخل چهارچوب، مقابل یک شوت تاتنهام، بدون هیچ ضربه‌ای در چهارچوب.

همین آمار نشان می‌دهد که تاتنهام چقدر در نیمه اول در کنترل حملات و ضدحملات لیورپول، به‌رغم داشتن مالکیت نسبتا بالا مشکل داشته و تا چه حد تحت تاثیر لیورپول قرار گرفته است. پس از بازی خبر درگیری چند بازیکن تاتنهام در رختکن بین دو نیمه هم منتشر شد، که نشان‌دهنده افزایش فشار و تنش درون تیمی در تاتنهام بود.

سمت راست شگفت‌انگیز لیورپول
هرچند تاتنهام نیمه دوم را با میل هجومی بیشتری آغاز کرد، اما پیش از رسیدن به دقیقه ۶۰، با دو گل گاکپو و الیوت، فاجعه برای تاتنهام کامل شد.

هر دو گل با اصرار به طراحی حملات در فضای اطراف صلاح شکل گرفت؛ درواقع انتقال از دفاع به حمله از سمت راست، اثرگذاری صلاح روی شکل‌گیری حمله و پاس آخر از این منطقه، برای لیورپول خلق موقعیت می‌کرد و دو بار دیگر روی همین برنامه لیورپول توسط گاکپو و الیوت به گل رسید تا پس از آن کلوپ با آسودگی شروع به تعویض چند مهره مهم خود کند.

برای تاتنهامی‌ها که در ۳ بازی قبلی به ترتیب ۴، ۳ و ۲ گل از نیوکاسل، آرسنال و چلسی خورده بود، تحمل یک شکست سنگین دیگر فاجعه‌بار بود اما این اتفاقی بود که در آنفیلد داشت شکل می‌گرفت.

تلاش ناکام برای بازگشت بزرگ
ریچارلیسون، جیمز مدیسون و سپس جووانی لوسلسو بازیکنان تعویضی بودند که پوستکوگلو در ادامه به جای کولوسفسکی، بنتانکور و سار وارد زمین کرد تا تاتنهام در ۳۰ دقیقه پایانی با هجومی‌ترین شکل ممکن بازی کند.

اتفاقا بازگشت تاتنهام به جریان بازی، غافلگیرکننده هم بود. سون که با آمدن ریچارلیسون به میدان و قرار گرفتن در مرکز خط حمله، به سمت چپ رفته بود، عملا در این پست کارآیی بالاتری نسبت به نیمه اول داشت و طراح چندین حمله موثر تاتنهام بود. گل اول تاتنهام را ریچارلیسون زد و گل دوم را هم سون روی شروع حرکت از سمت چپ زد.

گل دوم تاتنهام در دقیقه ۷۷ زده شد و کلوپ که تیمش در هفته‌های گذشته پرنوسان ظاهر شده بود، نگران از دست رفتن برتری ۴ گله بود.

شکل بازی تاتنهام در ۱۰ دقیقه پایانی بازی طوری بود که احتمال بازگشت بزرگ هم وجود داشت، به‌خصوص اگر الیسون بکر در موقعیت تک به تک ضربه سون را دفع نمی‌کرد.

البته لیورپول هم در دقایق پایانی چند فرصت خوب داشت اما همین که در چنین مسابقه‌ای، لیورپول بار دیگر ۲ گل خورد و در خطر از دست رفتن برتری ۴ گله خود قرار گرفت، نشان می‌دهد که تیم کلوپ در مهم‌ترین مقطع فصل، چقدر دور از ثبات کافی برای یک تیم مدعی قهرمانی است.

اهمیت پیروزی با درخشش صلاح
آمار کلی در پایان بازی، نسبت به نیمه اول کمی تعدیل شد. به‌خصوص با رسیدن تاتنهام به آمار ۱۱ شوت و ۳ ضربه داخل چهارچوب.

اما تیم پوستکوگلو ۲۵ شوت به دروازه‌اش زده شد که ۸ تا از این ضربات داخل چهارچوب بود. این برای تیمی که در رقابت سنگین برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان است، آماری بسیار ضعیف محسوب می‌شود.

لیورپول با این پیروزی ۷۸ امتیازی شد و با توجه به فاصله ۵ امتیازی با آرسنال صدرنشین و باقی ماندن فقط ۲ مسابقه دیگر، عملا کلوپ شانس بسیار ضعیفی برای قهرمانی در لیگ برتر خواهد داشت.

لیورپول تا همین چند هفته قبل شانس رقم زدن یک فصل تاریخی با کسب ۳ جام را داشت اما نوسان فنی شدید در یک ماه گذشته، هم لیگ اروپا را از لیورپول گرفت، هم جام حذفی فوتبال انگلیس و هم امید به قهرمانی در لیگ برتر.

اما پیروزی مقابل تاتنهام آن هم با یک نمایش هجومی، یک نیاز ضروری برای کلوپ بود؛ برای مردی که در آستانه وداع با سرمربیگری لیورپول، با یکی از مهم‌ترین ستارگان تیمش یعنی صلاح جلوی دوربین‌های تلویزیونی درگیر چالش شده بود و نیاز داشت با درخشش صلاح تاتنهام را شکست دهد تا وجهه فنی و شخصیتی خودش و تیمش را پس از حدود ۹ سال کار نسبتا موفق در لیورپول بازسازی کند.

تاتنهام هم البته همچنان به شکست‌های سنگین خود ادامه می‌دهد و خوش‌شانس است که تیم‌هایی مثل منچستریونایتد و نیوکاسل به دلیل بی‌ثباتی نتوانسته‌اند به رتبه پنجم برسند.